In plaats van de zoemer van zijn deurbel in te drukken, kwam hij hoogstpersoonlijk naar beneden. Dat was, naast een glaasje water, de enige gastvrijheid die hij kon bieden.
Deze man bleek dus al 2 (twee!) maanden in een volledig leeg appartement te wonen. Leeg, als in: echt leeg. Op een kale betonnen vloer. Zonder koelkast, wasmachine en fornuis – hij at deze weken meestal döner van de zaak op de hoek. Zonder kasten; zijn kleding lag in een paar vuilniszakken op de vloer. Zonder bank; zijn vaste zitplekje in de afgelopen maanden was het hoekje bij het raam. Daar stonden twee strandstoelen. Bij de bouwmarkt had hij een goedkoop veldbedje gehaald.
De beste man was in afwachting geweest van een verhuisvergoeding – maar hij bleek door omstandigheden achter het net te vissen. Gelukkig was een alerte budget-coach zo vriendelijk geweest om mij te benaderen voor Stichting ANDERS. Want hoewel er vast mensen zijn die wél al die potjes weten te vinden; deze man had daar niet echt ideeën over. Al twee maanden niet.
Het meest treurig vond ik nog de gordijnen: Links groen met bloemen, en rechts hing één zwart gordijn met wolkjes, en één met strepen. Een bont geheel zeg maar. Op de vraag of hij, naast huisraad, ook gordijnen nodig had, zei hij ‘die heb ik al.’ Over dankbaarheid gesproken!
Nog een beetje ongelovig keek hij me aan toen ik een uurtje later weer vertrok. Ik was een beetje geschokt.
Maar ook: dankbaar. Omdat ik weet dat er genoeg bedrijven en mensen zijn die, net als ik, een verhaal als dit niet kunnen verdragen. Al een paar dagen later waren er een bank, koelkast, wasmachine, eethoek, bed, nieuwe gordijnen en paar kasten…!
Uiteraard gaan we ook voor een goede vloer voor deze man. Zodra die er ligt, beloven we je zeker ‘na’ foto’s en bedanken we hier ook de bedrijven die hebben geholpen.
Door Philinde van Selm, projectleider