Ze was zwanger en dakloos en dat is nogal een ingewikkelde combinatie. Eigenlijk was er heel veel ingewikkeld in haar leven. Daar vertelt ze open en eerlijk over ik bij haar op de bank zit. Eén ding maakt ze direct al heel duidelijk, dit kind is mijn redding. Zonder hem weet ik niet of ik hier nog had geweest.

Bij het begin beginnen…
Als ze wegvlucht uit een relatie die haar letterlijk en figuurlijk kapot maakt belandt ze op straat. In die periode wordt ze zwanger. Een kind grootbrengen op straat kan niet en dus wint ze advies in bij Stichting Beschermde Wieg. Waar in eerste instantie adoptie voor haar de enige oplossing leek kwam na een aantal adviesgesprekken ook pleegzorg in beeld. Na de geboorte gaat haar kindje ergens anders wonen maar er wordt wel doorgezocht naar een plek waar zij met hem kon worden herenigd. Iets wat ze niet voor mogelijk had gehouden maar haar wel het perspectief gaf om door te zetten. Na een aantal maanden kwam die plek er bij het Babyhuis en had ze voor het eerst sinds zeven jaar een eigen kamer maar nog belangrijker, ze had haar kindje terug.

Startklaar
Na een periode van bijna twee jaar is het tijd voor een volgende stap, doorstromen naar eigen woonruimte. Ze is er klaar voor. Zodra ze de sleutel krijgt van haar sociale huurwoning gaat ze aan de slag om deze woon-klaar te maken. Alles wat binnen haar mogelijkheden ligt pakt ze op maar sommige klussen kun je gewoon niet alleen. Zet maar eens een bed of een kast in elkaar zonder extra paar handen. Als ze haar uitdagingen deelt met haar hulpverlener brengt het Babyhuis haar in contact met Stichting ANDERS en zo belandde ik kort daarna bij haar op de bank.

To do lijstje
Terwijl haar levenslustige peuter de woonkamer onder handen neemt vertelt zij haar verhaal. Eén die vooral bestaat uit heel veel dieptepunten. Ik ben enorm onder de indruk van de veerkrachtige vrouw die voor me zit. Als haar baby ’s nachts slaapt gaat zij nachten door om haar muren te sauzen en behangen. Met de inrichtingskosten van de Sociale Dienst en donaties in de vorm van spullen via het Babyhuis en Stichting Beschermde Wieg heeft ze de boel al aardig op orde maar nog niet alles. Terwijl we samen door de kamers lopen maken we een lijstje van wat er idealiter moet gebeuren. Conclusie: klusjes, vooral veel klusjes.

Afvinken maar!
Als ik Storingservice de hulpvraag voorleg zijn zij direct bereid om mee te werken aan een oplossing. Deze landelijke storingsdienst heeft alle disciplines onder één dak: water, warmte, elektra en bouwkunde. Een vak apart, want hun werk is dynamisch en onvoorspelbaar. Er is brede kennis voor nodig en tegelijkertijd veel empathisch vermogen. Het gaat om snel schakelen, prioriteiten stellen, attent zijn en gevoel hebben voor de situatie. Een dag lang zijn er twee werknemers aan de slag gegaan om lampen op te hangen, bedden in elkaar te zetten, frontjes te monteren, gordijnrails op te hangen waarna vervolgens de vuilniszakken voor de ramen konden worden weggehaald. Om vervolgens nog even met een stofzuiger door de kamers te gaan waar gewerkt was, dat zien we niet elke dag. Zij leefden hun visie uit die dag en daar zijn we hen dankbaar voor.

Goed voorbeeld doet goed volgen
Die dankbaarheid voelt ook zij als ze terugkijkt op de geboden hulp. Het is lastig om te ervaren dat je simpelweg niet alles alleen kan maar er, in haar geval, vaak wel alleen voor staat. Hoe prachtig als je dan, ondanks pijnlijke ervaringen, de moed hebt om hulp te vragen en toe te laten. Ze wil daarin ook een voorbeeld zijn voor andere alleenstaande moeders. Dat doet ze onder andere door als ervaringsdeskundige vrijwillig te spreken voor en vanuit het Babyhuis. Met haar kwetsbare verhaal raakt ze harten, ook die van ons. Het was een voorrecht om met jou op te lopen. Als we denken aan een voorbeeld van veerkracht, dan denken we aan jou.