Als ik rondkijk in haar tuin snap ik wel dat er iets moet gebeuren. Hij is alles behalve goed toegankelijk voor haar en haar kinderen, de vraag is alleen hoe we dat voor elkaar moeten krijgen. Inmiddels heb ik al drie keer bijna mijn evenwicht verloren en enkel verzwikt door de gaten tussen de tegels. Ze is een alleenstaande moeder van drie kinderen, alle drie met beperkingen. Ze kijkt me wanhopig aan.

Terug naar het begin
Haar oude woning werd gesloopt en deze woning werd haar aangeboden. Op de dag dat ze destijds mocht bezichtigen lag er een laagje sneeuw op de grond waardoor de tuin lastig te zien was. Ze zette haar handtekening voor het huis en daarmee dus ook voor het onderhoud van de tuin want dat hoort er dan ook bij. Toen de sneeuw smolt schrok ze want de staat van de tuin was vreselijk. Ze had wel ideeën, verzamelde gratis tegels en materialen maar het ontbrak haar aan man/vrouwkracht om de tuin goed aan te kunnen pakken. Dat laatste is een probleem want meerdere gezinsleden zijn motorisch beperkt.

Handen in het haar
Zelf overzie ik het niet. Deze hulpvraag voelt als teveel en te groot. Als ANDERS proberen we desondanks toch in oplossingen te denken en dus vraag ik Andre van Moree en Art Verde om met me mee te kijken. Echt alleen maar kijken, want we hebben deze partner recent nog ingezet voor een andere hulpvraag. En het laatste wat we willen is een partner overvragen.

En dus staan we kort daarna samen in de tuin. Ik hoor naast me: ‘Oh, shoveltje erin, zand erop, straten’, aldus André. ‘Zo gebeurd’. Ik frons, want hoezo ‘zo gebeurd’. Zo’n klus als deze is, in mijn ogen, dagen werk en dus een flink kostenplaatje voor de ondernemer. Na deze afspraak weet ik weer extra goed waarom ik zo graag werk met ondernemers. Het is hun werk en expertise, zij zien kansen waar ik alleen maar grote uitdagingen zie. En ze zijn betrokken. Want, zoals Andre zegt: ik heb zelf ook kinderen en ik gun dit gezin een tuin waar ze veilig kunnen lopen.

Een ieder in z’n kracht
Nu het hovenierswerk opgepakt wordt ga ik aan de slag met de randvoorwaarden om deze klus te laten slagen. Onze partner Netwerk NV stelt een container beschikbaar voor het tuinafval en de woningcorporatie Woonkracht10 zorgt dat er voldoende zand is. En dan, op een vrijdag, wordt de shovel in de tuin gereden. Moree heeft zelf een andere partner van ons benaderd, G.M Damsteegt, met de vraag of zij de shovel willen sponsoren. Wow, dat is nog eens meedenken. De tuin wordt leeggehaald, van zand voorzien en een keurig strak pad wordt aangelegd. Als afwerking wordt er gras gezaaid op de kale delen in de tuin.

Geven maakt rijk!
Het resultaat is een hele blije en dankbare moeder. Haar kinderen zien nu ook weer kansen om de rest van de tuin samen met haar aan te pakken. Er is weer overzicht. Ik loop weer richting het huis met een grote glimlach op mijn gezicht, dit keer zonder valgevaar.