Stel je voor. Je bent 33 jaar, werkt in de zorg, bent getrouwd en je hebt 2 prachtige kinderen. Tot dat je op een moment getroffen wordt door een herseninfarct. Heel je leven verandert. Je raakt blijvend gehandicapt, bent afhankelijk van een scootmobiel, je concentratievermogen is aangetast, kunt niet meer werken, je belandt door dit alles in een scheiding en je bent ook nog eens slachtoffer van de toeslagen affaire. Het overkwam Sonya*.

Rust gezocht
Ik hoor haar verhaal aan terwijl ik bij haar op de bank zit. Ik zie een mooie vrouw met een prachtige lach, maar ook een vrouw die heel veel verdriet heeft. Die bang is dat ze haar kinderen nu niet meer kan beschermen omdat ze letterlijk niet uit de voeten kan. Dat is ook de reden waarom ze is verhuisd vanuit Rotterdam naar Papendrecht. Van een onveilige en onrustige omgeving naar hopelijk een plek die haar en haar kinderen rust biedt.

Van rust is er nu nog geen sprake. Dat blijkt wel uit het feit dat ze direct na mijn binnenkomst en vertrek de deur niet alleen sluit maar ook extra op slot draait. Ook zitten er al 4 maanden kranten tegen de ramen geplakt zodat niemand naar binnen kan kijken en gordijnen zijn er niet. De hoektuin is helemaal open, het gras staat kniehoog. Ze wil wel van alles aanpakken, maar kan het niet door haar beperkingen. Ze moet elke dag haar oefeningen doen zodat ze één keer per dag de trap nog op kan lopen. Soms lukt dat niet en slaapt ze op de bank. Haar netwerk is heel klein: een zus in Spanje, een vriendin in Haarlem. Ik word geraakt door deze kwetsbare maar aan de andere kant ook moedige vrouw die huilend haar verhaal doet.

Werk aan de winkel
Door de toeslagenaffaire is ze bekend bij de gemeente. Haar contactpersoon daar zet zich volop in voor Sonya en schakelt onze hulp in. De vraag is een schutting rondom de achtertuin van Sunya. Haar tuin is helemaal open, iedereen kan in en uit lopen en Sonya voelt zich erg onveilig en bekeken als ze de achterdeur uit loopt. Maar ik zie dat er meer nodig is. Gordijnen, materiaal om de tuin te kunnen onderhouden, een pad naar de voordeur.

Genoeg werk te doen dus! Ik benader Reedijk Woondesign voor rolgordijnen in de huiskamer. Hoe diep haar angst zit blijkt als deze ondernemer langsgaat. De achterdeur wordt aangezien als de voordeur. Als hij daar verschijnt zorgt dit voor zo’n schrikreactie dat ze eerst samen een bak koffie drinken om weer rustig te worden. Ook hij is onder de indruk van haar verhaal en ziet vanuit zijn eigen expertise dat er meer nodig is: verduisterende rolgordijnen op de slaapkamers, een strip bovenaan de trap zodat ze  niet over het opstaande laminaat kan vallen, een mat bij de voordeur én natuurlijk gordijnen in de huiskamer.

Veilig en beschermd
 Van der Waal uit Ridderkerk levert een prachtige grasmaaier, zodat Sonya samen met haar kinderen het gras rond haar huis kan bijhouden. Ik bel de woningbouw of ze kunnen zorgen voor een straatje naar de voordeur, wat ook binnen de kortste tijd geregeld wordt.

Dan nog de schutting, want daar ging het uiteindelijk om. Dit zijn eigenlijk grote vragen voor onze partners en ik ben altijd een beetje voorzichtig als hiervoor bel. Maar weer wordt ik verrast door de vrijgevigheid van onze partners. Een schutting, poort en alle materialen die nodig zijn om de schutting te plaatsen worden gedoneerd door NuBuiten. NuBuiten levert vervolgens alles keurig af bij Verheij Integrale Groenzorg die de schutting voor ons plaatst. Ik ga even kijken als de mannen bezig zijn en zie een dolgelukkige Sonya. Ik snap haar: het voelt veilig, beschermd, deze prachtige schutting rond haar achtertuin. Als kers op de taart mag ik haar een prachtige kruidenbak op poten aanbieden die geleverd wordt door Bonnefleur. Dankzij een fonds kunnen we af en toe iets extra’s voor onze hulpvragers doen op het gebied van tuinen en groenbeleving. Koken is haar passie en ze kan nu haar eigen kruiden plukken uit haar mini tuintje op poten.

De hulpvraag is afgesloten. Maar ik denk nog vaak aan Sonya. Het kan iedereen zomaar overkomen, een ongeluk of een ziekte, verlies van een baan of relatie. Dat je daardoor je gevoel van veiligheid kwijt raakt. Maar ook dat je dat gevoel weer terug kan krijgen. Soms letterlijk door een schutting rond je tuin of gordijnen voor je ramen. Dat je vanuit die veilige omgeving weer verder kunt. Met een stralende glimlach.

*Sonya is niet haar echte naam, in verband met haar privacy is deze naam gefingeerd

Geschreven door onze coördinator Anja van Erk